Het kan gek lopen. Een telefoontje op dinsdagochtend om kwart voor twaalf zorgt dat mijn dag heel anders gaat verlopen dan gepland.
“U spreekt met C. M. redacteur bij Jinek voor KRO-NCRV.”
Oeps. Denk nog even dat het weer zo’n reclameboodschapper is! Maar dat wordt al snel duidelijk. Het komt echt vanuit Amsterdam, van de werkvloer bij Eva Jinek.
Er zal die avond een uitzending gewijd worden aan de schilder Bob Ross en of ik misschien live in de uitzending een schilderij wil maken, zoals hij dat ook deed.

De voorbereiding:

Ik gooi mijn planning uiteraard compleet om voor deze kans. (mijn man is jarig vandaag!) ‘Enigszins euforisch’ is op dit moment een understatement! Gelukkig heb ik mijn thuisfront, vooral mijn beide dochters, die zowel mijn taak als gastvrouw overnemen, maar ook zorgen dat ik mijn hoofd erbij houd en niets vergeet. Terwijl onze gasten aan de vlaai zitten, verzamel ik in mijn atelier alle benodigde zaken, zoals canvas, verf, penselen en natuurlijk diverse voorbeelden van zowel Landscape, Flowers en Wildlife, want daar is naar gevraagd. Op het laatste moment stuur ik nog wat digitaal materiaal naar de redactie. Als ik weer thuis kom ligt mijn outfit voor vanavond al klaar. (wat een meiden!)

Het programma:

Om half 8 komt de taxi vanuit Amsterdam voorrijden. En na een oponthoud van anderhalf uur vanwege een file, kom ik 8 minuten vóór aanvang bij de studio aan. Daar lijkt het alsof niemand zich zorgen heeft gemaakt over mijn vertraging. Dat is toch niet mogelijk!

Ik word snel voorbereid, visagie, geluid e.d. en ondertussen wordt mijn schildersezel in de studio geplaatst en ná de aankondiging, maar net vóór het begin van de uitzending, loop ik dan eindelijk zelf de studio in.

Vanaf dat moment gaat het allemaal heel snel. Het eerste half uur wordt van mij verwacht dat ik een schilderij maak volgens de technieken van Bob Ross. En zoals dat elke keer gebeurt, ik word daar weer rustig van. Bezig met mijn doek, valt mijn omgeving weg en vliegt de tijd.

Na de onderwerpen ‘MH17’ en ‘discriminatie bij politie’, kom ik aan tafel, waar ik het schilderij af maak. Ondertussen gaat het gesprek over Bob Ross en de vondst van zijn schilderijen in Amerika.

Is Bob Ross kunst?

Aan tafel ook Iris Frederix, één van de juryleden van Project Rembrandt. Volgens haar is Bob Ross geen kunst. “Zij mist de diepte in zijn schilderijen”.

En daar wil ik graag mijn kanttekening bij maken. Bob Ross heeft nooit gepretendeerd om kunst te maken. Zoals ‘kunst’ (wat je er dan ook onder verstaat) bedoeld is voor de Happy Few, is Bob Ross bedoeld voor de rest van de mensen. “Iedereen kan schilderen”, “Just do it”, “It’s your world”, “You can decide whatever you want”. Zijn boodschap is altijd: “Happy Painting and God bless”.

Mindfulness

En op die manier gebruik ik het ook. Tijdens mijn creatieve workshops, maar ook tijdens mijn coaching. Schilderen is mindfulness. En zeker schilderen volgens Bob Ross. Tijdens mijn lessen wordt daar altijd op gefocust: “Let op mijn hand.” “Kijk wat ik doe.”

Door de totale aandacht tijdens de les, vergeet je even alles om je heen. Je gaat helemaal op in het schilderij. Geweldig toch, om zo te ontstressen. Een moment van ontspanning en ook nog een heel positieve ervaring. Want wie had gedacht dat jij zoiets zou kunnen? Hoe trots mag je zijn op jouw eigen Bob Ross! Ik sta hier volledig achter. Kunst of geen kunst!

Ervaring

De uitzending is afgelopen. We praten nog met z’n allen na en daarna word ik door dezelfde taxichauffeur weer naar Roermond gebracht. Respect voor de chauffeur die om 03.00 uur vanuit Roermond nogmaals de rit terug naar Amsterdam gaat maken.

Ik ben een aantal ervaringen rijker:

• Eva Jinek is veel aardiger dan ik dacht (sorry Eva 😉
• kunst is maar een mening
• de politie kan ontstressen wel gebruiken
• en actief aan een uitzending meewerken is een geweldige ervaring

HAPPY PAINTING AND GOD BLESS

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –